You know my name...not my story

Hoe ouder ik word hoe minder ik mij probeer te laten leiden door vooroordelen. Dat is niet altijd even makkelijk, maar ik moet zeggen: het gaat me steeds beter af. Natuurlijk creëer ik een mening in mijn hoofd, maar dat wil niet zeggen dat ik er iets mee doe. De afgelopen week was iedereen in de ban van Yolanthe Sneijder-Cabau en Wesley Sneijder die als eerste gasten op visite kwamen in Linda's Zomerweek. Ik dacht meteen: dit wordt smullen. Half Nederland gaat z'n mening weer delen over Yo en Wes. Maandag zat ik dan ook voor de buis, want dit wilde ik voor geen goud missen. Gelukkig was ik niet de enige (ruim 1,2 miljoen kijkers).

Yolanthe vertelde dat ze al jaren een grote kinderwens hebben en dat het maar niet lukte om zwanger te raken. Dat is natuurlijk heel vervelend. Kan jij je nog de MASSALE, GROOTSCHALIGE, HYSTERISCHE ophef herinneren in december 2014 toen Yo aan tafel zat bij Humberto Tan, RTL Late Night. Ik quote wat reacties naar aanleiding van die uitzending: Oh my god, Yo is zeker naar de plastisch chirurg geweest! Wow, ze is dik geworden! Beetje te veel baklava gegeten, Yo? Juist...dat moment...remember? Dat Yo zichzelf dus blijkbaar dagelijks volspoot met hormonen om die kinderwens te kunnen vervullen. Daar gaat je sexappeal. Je hele hormoonhuishouden op z'n kop en heel Nederland vertelt je haarfijn hoe het in elkaar zit. Ach heerlijk, dat wij Nederlanders het altijd zo goed weten.

Waarom willen wij zo graag een mening hebben over publieke personen? Yo en Wes zijn wat dat betreft echt niet anders dan een gemiddeld Nederlands koppel dat knokt voor een gezinnetje. Of is dat nou juist wat ons zo boeit? Zij hebben zó een goed leven, dat wij direct op de eerste rij willen zitten als er even iets 'tegenzit'. Ik zou zeggen: Live and Let Live.

Maar een ding: Wes...je geeft het publiek een messenset van Galatasaray, omdat je zo van snijden houdt. #really #ikoordeelniet