Er kan veel gebeuren in zeven maanden

Twee dingen zullen trouwe lezers van ons blog zijn opgevallen.

1. Het is rustig / stil op dit blog.

2. Coopr is met zelfsturende teams / Holacratie begonnen, en sindsdien lijkt het wat stil rondom de club.

Beide observaties lijken juist. Het een heeft alleen niet zo gek veel met het ander te maken. Ons blog was een tijdlang een krachtig instrument. Vaak werden we gevonden door potentiële opdrachtgevers via stukken die we schreven. Er zat ook een ijzeren discipline in ons blogteam. Vrijwel elke werkdag verscheen er een nieuw stuk. We vonden zelf alleen dat de kwaliteit afnam. Veel van waar we over wilden schrijven, was al eens beschreven, en nog meer het geval was: het bloggen werd een moetje. En waarom nu eigenlijk? Dus bedachten we een aantal nieuwe formats. Formats die stukliepen op het gebrek aan prioriteit / tijd om ze echt goed uit te voeren. Dus zei de gek (ik), laat mij het maar doen, dat blog, net als vroeger. Maar ook dat kwam er niet echt van. Wat wel blijkt uit de statistieken en reacties die ik op onze blogs krijg, is dat mensen het waarderen als we af en toe tonen hoe het er bij ons achter de schermen écht aan toegaat. Natuurlijk we zijn een communicatiebureau, dus je zult altijd een versie van de werkelijkheid krijgen. Er waren redenen voor de relatieve stilte. We hadden namelijk gewoon een hoop te doen. De prioriteit lag simpelweg even elders. Simpel gezegd: bij de interne organisatie en bij onze klanten.

Eerste grote verloop uit de geschiedenis

De reden daarvoor?  We kenden bij Coopr voor het eerst in onze 9-jarige geschiedenis een fors verloop. Zeven mensen in zeven maanden tijd verlieten Coopr. De oorzaak daarvan? Heel verschillend. Het veranderen van organisatievorm zoals wij dat gedaan hebben is een serieus verandertraject. Het zorgt ervoor dat mensen soms behoorlijk in hun nakie komen te staan omdat pijnlijk expliciet wordt wat iedereen doet. En dat maakt kwetsbaar. Voor sommigen voelt dat heel zuiver, voor anderen wellicht erg zakelijk.  Bij een holacratische organisatie mag eigenlijk alles, tenzij is vastgelegd wat niet mag. Voor voorstanders van het systeem (ikzelf) betekent dat: Ik kan gas geven en als het ergens onderweg niet oké is dan hoor ik het wel. Voor mensen die meer moeite met het systeem hebben, betekent het soms: Ik ga heel zorgvuldig na wat er omschreven staat en leef volgens die regels. In dat geval kan het systeem overdreven bureaucratisch werken. Maar nog veel vaker had het vertrek van die mensen daar niet zo gek veel mee te maken. Na zes jaar wil je misschien ook wel wat anders. Als je dan bij een mooi sportmerk kunt werken. Of als je na vier jaar Coopr de kans krijgt om PR-manager van Bol.com te worden, dan maakt dat op z'n minst ook nieuwsgierig.

2017: Een klein minnetje

Ondertussen was 2017 voor ons een mager jaar. Een klein minnetje, voor het eerst sinds onze oprichtingsdatum. Grof gezegd zetten we te weinig om voor de mensen die we hadden. Dat was voor niemand een verrassing want wij communiceren altijd open over hoe wij er voorstaan. Het nadeel dat iedereen dat weet is dat iedereen die spanning van dat het even minder gaat, ook voelt. De een haalt daar kracht uit, de ander vindt dat misschien toch erg spannend.

Inmiddels hebben we het kleine verlies uit 2017 goedgemaakt en staan we er weer prima voor. Met een iets afgeslankt team en een aantal belangrijke veranderingen gaan we de toekomst met vertrouwen tegemoet. Een aantal zaken die mij zeggen dat we op de goede weg zijn, zijn:

Nieuw feedbacksysteem

Een van de cultuurwaarden die we bij Coopr belangrijk vinden is dat we open & direct tegen elkaar zijn. Dat vinden we , zeker als het om grotere dingen gaat, best wel moeilijk. Inmiddels hebben we een aantal vaste feedbackmomenten in het jaar georganiseerd waarbij elke collega van drie collega's feedback krijgt op een een aantal punten die voor de meeste functies min of meer hetzelfde zijn. De ontvanger van de feedback bepaalt wat er gebeurt met die feedback. Praat je erover met je coach, met degene die de feedback gaf, of incasseer je alles in stilte. Alles mag, maar de ontvanger is in charge.

De ontwikkeling in eigenaarschap

Er was eens een tijd voor holacracy. Toen hielden Jody en ik een tweemaandelijks managementpraatje. Dat overigens altijd begon met de financiën. Omdat holacracy kwam en er andere overlegorganen terugkwamen verdween dat moment. Waardoor er vooral momenten overbleven die over de waan van de dag gingen. Twee weken geleden kwam het moment terug. Maar het was geen managementpraatje meer. Elke " cirkel" gaf een update. Over prestaties van het afgelopen halfjaar, maar ook over toekomstige ambities. Wow, wat een winst ten aanzien van ondernemerschap!

Waanzinnig tof werk op klanten

Er is waanzinnig veel waar we hartstikke trots op mogen zijn. Of het nu de wijze is waarop we meegroeien met een snelgroeiend merk als Oneplus, onze klantengroei van ons kantoor in Antwerpen, het bedenken en uitstekend uitvoeren van het feestje rondom Coca-Cola 90 jaar was een waar huzarenstukje (zie onder) of The Datingmap van Lexa.nl

Podcast, Coopr Academy en andere externe initiatieven

Waar we ook trots op zijn: de (bijna) veertien afleveringen van onze podcast connect. Daar gaan we voorlopig nog wel even mee door. Het waren stuk voor stuk bijzondere gesprekken met mensen die allemaal hun sporen verdiend hebben in ons mooie vakgebied. We publiceren volgende week de 14e aflevering, gaan vervolgens een week of zes met podcastvakantie, maar hervatten daarna zeker weer! Ook organiseerden we dit jaar voor de derde keer Coopr Academy, ons samenwerkingsverband met de Erasmus Universiteit. Voor het onderwijs zullen we ons blijven inzetten. Ook samen met de Hogeschool Rotterdam zijn we in gesprek om toffe dingen te gaan doen. Wordt vervolgd in de tweede helft van dit jaar.  En ik beloof: we gaan echt weer meer schrijven vanuit deze plek!