Sfeer is minstens zo belangrijk als je kernboodschap

We publiceren op deze site wekelijks twee blogs. In de regel is een van die blogs van Bas Hakker, journalist van beroep, en die andere is meestal van mij. Ik ben pr-man, communicatieprofessional, geef het beestje een leuke naam. Wij zijn allebei bezig met het maken van verhalen. Het grote verschil: de belangen zijn nogal anders. In de journalistiek zijn die vrij overzichtelijk. Lezers, kijkers, luisteraars moeten de verhalen interessant vinden waardoor je lezers krijgt. Als je lezers hebt, dan heb je abonnees en adverteerders. Zo overzichtelijk is het model zo’n beetje. Aan de bedrijfskant ligt dat natuurlijk anders. Dus je hebt veel meer belangetjes te managen als je aan de pr-kant werkt.

Deze week was ik heel blij met een van de mensen die werkt bij een van onze opdrachtgevers. We hadden een mooi interview geregeld in een vakmedium met een CEO van een vrij groot bedrijf in transitie. Hartstikke mooi stuk. Open en eerlijk. De journalist was zo vriendelijk – hij hoeft dat niet- om het artikel toe te sturen voor een check op feitelijke onjuistheden. En ja: toen kwam er natuurlijk feedback. Op alle dingen die anders moesten of anders gezegd hadden kunnen worden. Gelukkig verstaat onze opdrachtgever haar vak, en was haar repliek op 9 van de 10 verzoeken: ‘Dit valt niet onder het corrigeren van feitelijke onjuistheden’. Heerlijk, want zo hoefde ik niet met 20 track changes terug te gaan naar de journalist.

Waarom is dat nu zo belangrijk? Omdat je altijd over het eerstvolgende interview heen moet kijken. Het onderhouden van mediarelaties is een spel van gunnen. Als jij bij het eerste interview er gelijk met de rode pen doorheen gaat, dan verspeel je krediet. En bovendien speld je jezelf een brevet van onvermogen op en laat je een ernstig gebrek aan zelfvertrouwen zien. Een beetje woordvoerder staat immers voor wat ie gezegd heeft, lijkt me zo.

In een interview op de televisie of de radio geldt ditzelfde gegeven natuurlijk ook. Ik herinner me een interview van een paar jaar geleden van een directeur van een grote universiteit. Hij werd geïnterviewd door Sven Kockelmann op Radio 1. Er waren op die dag twee dingen aan de hand bij die directeur. Het nieuwsfeit was een of andere nieuwe opleiding waar een open dag voor georganiseerd was. Een toevallig nevenfeitje was dat de deze directeursfiguur die dag jarig was. Kockelmann opende het interview heel sympathiek met de vraag: " Ik wist helaas niet dat u jarig was, maar stel ik had het wel geweten en ik had voor u een cadeautje moeten kopen, wat zou dat dan voor cadeautje moeten zijn?”. De directeur antwoordde subiet:’ Het gaat hier niet om mij, maar om die mooie opleiding die vandaag van start gaat’. Je raadt het al: het kwam niet meer goed met het interview. Het interview verliep korzelig en het ging nergens naartoe.

 

Het is dus altijd belangrijk om een goede sfeer te creëren en bij elk interview te doen alsof er publiek bij zit. Of het nu voor televisie of de schrijvende pers is.

 

Een voorbeeld van hoe het niet moet was deze week bij Vandaag Inside te zien. Bas schreef er ook al over in zijn blog, maar ik doe nog even een duit in het zakje. Bekijk onderstaand fragment maar eens:

Maar terug naar het fragment. Het verschil in de reacties van Seedorf en Sneijder zijn levensgroot. Seedorf en Sneijder zeggen precies evenveel over het onderwerp waarnaar gevraagd wordt: heel erg weinig. Het verschil zit em er vooral in dat Sneijder in algemene zin iets van een antwoord geeft. Geen spannend antwoord, geen kop, helemaal niets. Maar hij behoudt zo wel de sympathie van de kijker. Seedorf heeft in dit geval het geluk dat de interviewer Genee was. Maar stel nu dat hij bij, ik noem maar iemand, Sophie Hilbrand gezeten had. Dan komt ie er toch anders vanaf. Maar Seedorf zelf maakte hier een strategische blunder. Hij vond het strijdje met Genee belangrijker dan de boodschap die hij te vertellen had. Niemand heeft het nu over wat Seedorf over racisme te zeggen had. Het gaat puur om het relletje tussen Genee en Seedorf. Koren op de molen van Vandaag Inside, en een mislukt optreden van Seedorf. Gemiste kans. Principieel had Seedorf alle gelijk van de wereld, maar hij schoot, net als in 1997 (kwalificatie voor het WK tegen Turkije), huizenhoog over.