Jarenlang keek ik met verbazing naar de reclamesector. Elk jaar geven ze daar een stuk of honderd prijzen aan elkaar en altijd wonnen dezelfde mensen. Een Lamp voor een creatieve campagne, een Effie voor een effectieve tv-commercial en een Gouden Loekie voor de reclame die populair is bij het grote publiek. IJdel gedoe vond ik het en nog steeds word ik moe van al die blije LinkedIn berichten waarin Peter en Henk van reclamebureau XYZ een prijs kregen voor hun commercial met die leuke poezen in de hoofdrol. De bakker krijgt toch ook geen prijs voor een goede Tijgervolkoren? Hoewel… Ik verbaasde me ook over de marcom-managers bij reclamebureaus die een hele strategie ontwikkelen om zoveel mogelijk publiciteit uit die prijzen te duwen. En dan dat schimmige verdienmodelletje dat je alleen kan winnen als je een kaartje koopt voor het hele kantoor vind ik ook gedoe.
Prijzen uitdelen, feesten en praten over je vak: op zich niet eens zo slecht!
Blog
PR
Bas Hakker
02-05-2024
Maar toch… daar ben ik een beetje genuanceerder over gaan nadenken de laatste jaren en dat heeft drie oorzaken.
1. Andere branches zijn best jaloers
Het voordeel is natuurlijk dat reclamemensen van een feestje houden en dus kunnen ze altijd wel wat volk bij elkaar vinden om iets te vieren. In andere branches kost het een heleboel moeite om zoiets te organiseren en daardoor missen ze ook best wat publiciteit voor hun sector. Zo’n stuk of acht awardfeestjes per jaar zijn natuurlijk ook leuke promotie voor het vak. Stagiaires vertellen aan hun mede-twintigers dat er altijd leuke feestjes zijn in hun sector, er komt nog wel eens een verdwaalde rode loperjournalist voorbij en bovendien praat een BN’r het weer allemaal bij elkaar. Goed voor de economie. Kom daar eens om bij de slagers, tandartsen of freelance journalisten.
2. Achter de schermen bij de Esprix
De Esprix is de prijs voor de campagnes waarin creativiteit en effectiviteit het beste samenkomen, een onzinprijs zou je kunnen zeggen. Maar goed, ik maakte dus altijd verhaaltjes van het overleg van de juryleden dat ongeveer een week in beslag nam (elke dag een categorie) en dat was eigenlijk heel leuk. Wat je immers krijgt, is dat mensen die écht ergens verstand van hebben het werk van elkaar beoordelen. Retailexperts uit de marketingwereld spraken behoorlijk intensief over alle campagnes van retailers. Daardoor ontstaan er hele inhoudelijke gespreken over waarom iets wél of niet werkt of leuk is, mensen hebben contact met elkaar op een ontspannen manier en het is gewoon ook een leuke dag voor die juryleden. In dat samen een vak verder brengen als mechanisme, geloof ik wel.
3. Zelf een prijs in mijn hoofd
Je oordeel over zo’n prijs is natuurlijk alleen iets waard als je zelf zeker zo’n prijs zou weigeren en dat zou ik nooit doen. Ik heb niet zoveel met zo’n avond, maar ik zou het wel een eer vinden als ik bijvoorbeeld werd verkozen tot beste freelancer van het jaar. Dat ze zouden zeggen van de jury: jij hebt een perfect ‘marketingfunneltje van the road’ voor jezelf bedacht waardoor je altijd voldoende aanwas hebt van nieuwe klanten. Je hebt voor jezelf de ultieme vrijheid én het leukste werk dat er is gecreëerd en dat doe je door slimme dingen te doen en hard te werken.’ Ja, daar zou ik wel gevoelig voor zijn.
Conclusie
Er is dus eigenlijk weinig mis met een goede prijs met bijbehorende feestavond en wat aandacht in de media. Helemaal als zo’n prijs wordt ingezet om dat vak een beetje verder te brengen. Zorg bijvoorbeeld dat je de cases goed uitlicht (waarom gooi je die jury-overleggen niet in een podcast?) en dat iedereen zich daar lekker tegenaan mag bemoeien. Daar is eigenlijk niks mis mee.
1. Andere branches zijn best jaloers
Het voordeel is natuurlijk dat reclamemensen van een feestje houden en dus kunnen ze altijd wel wat volk bij elkaar vinden om iets te vieren. In andere branches kost het een heleboel moeite om zoiets te organiseren en daardoor missen ze ook best wat publiciteit voor hun sector. Zo’n stuk of acht awardfeestjes per jaar zijn natuurlijk ook leuke promotie voor het vak. Stagiaires vertellen aan hun mede-twintigers dat er altijd leuke feestjes zijn in hun sector, er komt nog wel eens een verdwaalde rode loperjournalist voorbij en bovendien praat een BN’r het weer allemaal bij elkaar. Goed voor de economie. Kom daar eens om bij de slagers, tandartsen of freelance journalisten.
2. Achter de schermen bij de Esprix
De Esprix is de prijs voor de campagnes waarin creativiteit en effectiviteit het beste samenkomen, een onzinprijs zou je kunnen zeggen. Maar goed, ik maakte dus altijd verhaaltjes van het overleg van de juryleden dat ongeveer een week in beslag nam (elke dag een categorie) en dat was eigenlijk heel leuk. Wat je immers krijgt, is dat mensen die écht ergens verstand van hebben het werk van elkaar beoordelen. Retailexperts uit de marketingwereld spraken behoorlijk intensief over alle campagnes van retailers. Daardoor ontstaan er hele inhoudelijke gespreken over waarom iets wél of niet werkt of leuk is, mensen hebben contact met elkaar op een ontspannen manier en het is gewoon ook een leuke dag voor die juryleden. In dat samen een vak verder brengen als mechanisme, geloof ik wel.
3. Zelf een prijs in mijn hoofd
Je oordeel over zo’n prijs is natuurlijk alleen iets waard als je zelf zeker zo’n prijs zou weigeren en dat zou ik nooit doen. Ik heb niet zoveel met zo’n avond, maar ik zou het wel een eer vinden als ik bijvoorbeeld werd verkozen tot beste freelancer van het jaar. Dat ze zouden zeggen van de jury: jij hebt een perfect ‘marketingfunneltje van the road’ voor jezelf bedacht waardoor je altijd voldoende aanwas hebt van nieuwe klanten. Je hebt voor jezelf de ultieme vrijheid én het leukste werk dat er is gecreëerd en dat doe je door slimme dingen te doen en hard te werken.’ Ja, daar zou ik wel gevoelig voor zijn.
Conclusie
Er is dus eigenlijk weinig mis met een goede prijs met bijbehorende feestavond en wat aandacht in de media. Helemaal als zo’n prijs wordt ingezet om dat vak een beetje verder te brengen. Zorg bijvoorbeeld dat je de cases goed uitlicht (waarom gooi je die jury-overleggen niet in een podcast?) en dat iedereen zich daar lekker tegenaan mag bemoeien. Daar is eigenlijk niks mis mee.
Verleg je grenzen!
schrijf je nu in voor onze nieuwsbrief!