schrijf je nu in voor onze nieuwsbrief!
PR-Klaagmuur: Arjan Olsder van Gadgetgear.nl
Blog
PR Klaagmuur
Shelly Delwel
04-11-2015
Iedere week vragen we journalisten, bloggers en andere influentials om hun blik op het PR-vak te werpen. Wat is hun verhaal? Deze week is het de beurt aan Arjan Olser, journalist bij Gadgetgear.nl. Hij houdt er niet van als beursbeloften van merkvertegenwoordigers stranden bij PR-bureaus. Een persoonlijk bezoek op de redactie daarentegen wordt wel zeer gewaardeerd. En je kunt hem beter niet aanspreken als blogger, want hij is van mening dat zij dat niveau zo'n zes jaar geleden wel zijn gepasseerd. Hoeveel persberichten krijg je per dag, en hoeveel belanden er in de prullenbak?
Tijdens grote events rond de 70~80, anders rond de 20. Ik lees alle koppen. 60% verdwijnt daarna meteen in de prullenbak. Wie of wat is jouw belangrijkste nieuwsbron?
E-mail Van welke persbenadering was je echt onder de indruk?
Soms komen er onverwacht creatieve dingen over de post. Vooral Nespresso maakt hier veelvuldig gebruik aan om nieuwe smaken aan ons voor te stellen. Ook herinner ik me dat de KPN een keer op oudejaarsdag met een goede fles champagne aanbelde. Erg leuk! Wat is een absolute afknapper in jouw contact met een pr-bureau?
Ik kreeg ooit een hele creatieve mailing over WiFi problemen. Het betreffende merk zou dé oplossing hebben. Er zat een fors kartonnen doosje bij dat op een productverpakking leek, dus natuurlijk was er het gevoel dat er een leuke test aan zat te komen. Bij het openen van het doosje vond ik een zak Haribo beertjes. Ze waren lekker, maar toch ook echt de anticlimax op de mailing. Jammer. Wanneer ga jij in op een persuitnodiging?
Ik weeg de uitnodiging altijd af tegen de kosten die ik moet maken als ik deelneem (oppas/reiskosten e.d.). Wij zitten immers niet in de randstad, dus de kosten lopen al snel op. Wat is jouw grootste irritatie bij pr-bureaus en/of adviseurs?
Wanneer we als 'bloggers' aangesproken worden. Dat niveau zijn we een jaar of zes geleden toch wel gepasseerd. Ik geef toe dat het wel een grijs gebied is. Heb je je ooit weleens belazerd gevoeld door een pr-adviseur?
Ik houd ervan als beloften waargemaakt worden. Zo blijven beursbeloften vaak iets problematisch doordat toezeggingen van de merkvertegenwoordigers nogal eens stranden bij het PR bureau. Echt vervelend kan het zijn wanneer een merk van bureau wisselt. Zeker wanneer we nog niet vaker met het bureau hebben gewerkt kan de totale relatie met het merk sneuvelen wat ook gevolgen heeft voor de hoeveelheid verhalen die we over het merk publiceren. Wat is het meest waardeloze persbericht dat je onlangs hebt ontvangen?
Ik krijg regelmatig persberichten van goede doelen. Hoewel ik ze doorgaans best exposure gun, sluiten ze simpelweg niet aan. Het zou prettig zijn als die PR medewerkers wat beter naar hun lijsten kijken. Wat is jouw voornaamste kritiek op PR?
Dat steeds meer PR mensen bij mij klagen dat ze steeds vaker onze concullega's moeten betalen om iets geschreven te krijgen. Bij ons is redactionele onafhankelijkheid nog steeds erg belangrijk, maar ook wij moeten betalen voor de producten van de lokale bakker. Dus gun ons ook eens een stukje budget. Niet omdat het moet, maar omdat het mag. Wat is jouw gouden tip voor de pr-adviseur?
Kom gewoon ook eens hier koffie drinken. Vinden we gezellig!Ben je het met de volgende stellingen eens of oneens?
Ik leg contact met pr-adviseurs via social media.
Als Skype social media is, zeker wel, maar Facebook, Twitter en andere echte netwerken gebruik ik toch vooral privé omdat ze teveel afleiden als ik op zoek ben naar leuke verhalen. Nieuws is tegenwoordig geen echt nieuws meer.
Ja en nee. Ik werd enkele dagen geleden gewezen op deze video die precies laat zien waar we staan:https://youtu.be/VcrMLsGIsX0
Het voordeel van de papieren media was dat er altijd voldoende verhalen in stonden die voor ieder wat wils boden. Men betaalde voor het collectief aan verhalen, dus de verhalen konden geschreven worden zoals ze waren. Tegenwoordig doen we alles online en is alles meetbaar. De views en vooral de clicks tellen. Logisch dus dat publicaties als het AD (maar ook vele anderen) naar manieren zoeken om mensen te laten klikken. In zekere zin doen we dat zelf ook. Doordat de consument niet meer geïnteresseerd is in abonnementen moeten we entertainen om de consument naar onze verhalen toe te trekken en dan kan ik me in het licht van bovenstaande video voorstellen dat het niet altijd lonend is om oprecht te blijven. Doordat bij ons het plezier om te schrijven boven het verdienmodel staat en blijft staan hoop ik dat ons team altijd oprechte verhalen zal blijven brengen. Ook als ze minder clicks opleveren. Plezier heeft nog altijd de boventoon. PR-bureaus verpesten de journalistiek.
Ik heb niet het idee dat dit echt speelt in de tech hoek waarin we zitten. Sterker nog, ze faciliteren de basis zo'n 80% van onze dagelijkse verhalen. Bij stijl- en taalfouten lees ik het bericht niet verder.
Dit komt niet of nauwelijks voor. Ik denk dat ik zelf meer tikfouten produceer dan het gemiddelde PR-bureau. PR-bureaus hebben meer macht dan goed is.
Ook dat valt enorm mee. Soms hebben ze zelfs te weinig macht. Wil jij als blogger, vlogger, plogger of journalist een andere (ongezouten) mening laten horen? Vul onze PR-Klaagmuur dan met jouw klaagzang. Heb jij dus een gouden tip voor ons of wil je gewoon even lekker uitrazen? Neem dan contact op door te mailen naar marcel@coopr.nl.
Tijdens grote events rond de 70~80, anders rond de 20. Ik lees alle koppen. 60% verdwijnt daarna meteen in de prullenbak.
Soms komen er onverwacht creatieve dingen over de post. Vooral Nespresso maakt hier veelvuldig gebruik aan om nieuwe smaken aan ons voor te stellen. Ook herinner ik me dat de KPN een keer op oudejaarsdag met een goede fles champagne aanbelde. Erg leuk!
Ik kreeg ooit een hele creatieve mailing over WiFi problemen. Het betreffende merk zou dé oplossing hebben. Er zat een fors kartonnen doosje bij dat op een productverpakking leek, dus natuurlijk was er het gevoel dat er een leuke test aan zat te komen. Bij het openen van het doosje vond ik een zak Haribo beertjes. Ze waren lekker, maar toch ook echt de anticlimax op de mailing. Jammer.
Ik weeg de uitnodiging altijd af tegen de kosten die ik moet maken als ik deelneem (oppas/reiskosten e.d.). Wij zitten immers niet in de randstad, dus de kosten lopen al snel op.
Wanneer we als 'bloggers' aangesproken worden. Dat niveau zijn we een jaar of zes geleden toch wel gepasseerd. Ik geef toe dat het wel een grijs gebied is.
Ik houd ervan als beloften waargemaakt worden. Zo blijven beursbeloften vaak iets problematisch doordat toezeggingen van de merkvertegenwoordigers nogal eens stranden bij het PR bureau. Echt vervelend kan het zijn wanneer een merk van bureau wisselt. Zeker wanneer we nog niet vaker met het bureau hebben gewerkt kan de totale relatie met het merk sneuvelen wat ook gevolgen heeft voor de hoeveelheid verhalen die we over het merk publiceren.
Ik krijg regelmatig persberichten van goede doelen. Hoewel ik ze doorgaans best exposure gun, sluiten ze simpelweg niet aan. Het zou prettig zijn als die PR medewerkers wat beter naar hun lijsten kijken.
Dat steeds meer PR mensen bij mij klagen dat ze steeds vaker onze concullega's moeten betalen om iets geschreven te krijgen. Bij ons is redactionele onafhankelijkheid nog steeds erg belangrijk, maar ook wij moeten betalen voor de producten van de lokale bakker. Dus gun ons ook eens een stukje budget. Niet omdat het moet, maar omdat het mag.
Kom gewoon ook eens hier koffie drinken. Vinden we gezellig!Ben je het met de volgende stellingen eens of oneens?
Als Skype social media is, zeker wel, maar Facebook, Twitter en andere echte netwerken gebruik ik toch vooral privé omdat ze teveel afleiden als ik op zoek ben naar leuke verhalen.
Ja en nee. Ik werd enkele dagen geleden gewezen op deze video die precies laat zien waar we staan:https://youtu.be/VcrMLsGIsX0
Het voordeel van de papieren media was dat er altijd voldoende verhalen in stonden die voor ieder wat wils boden. Men betaalde voor het collectief aan verhalen, dus de verhalen konden geschreven worden zoals ze waren. Tegenwoordig doen we alles online en is alles meetbaar. De views en vooral de clicks tellen. Logisch dus dat publicaties als het AD (maar ook vele anderen) naar manieren zoeken om mensen te laten klikken. In zekere zin doen we dat zelf ook. Doordat de consument niet meer geïnteresseerd is in abonnementen moeten we entertainen om de consument naar onze verhalen toe te trekken en dan kan ik me in het licht van bovenstaande video voorstellen dat het niet altijd lonend is om oprecht te blijven. Doordat bij ons het plezier om te schrijven boven het verdienmodel staat en blijft staan hoop ik dat ons team altijd oprechte verhalen zal blijven brengen. Ook als ze minder clicks opleveren. Plezier heeft nog altijd de boventoon.
Ik heb niet het idee dat dit echt speelt in de tech hoek waarin we zitten. Sterker nog, ze faciliteren de basis zo'n 80% van onze dagelijkse verhalen.
Dit komt niet of nauwelijks voor. Ik denk dat ik zelf meer tikfouten produceer dan het gemiddelde PR-bureau.
Ook dat valt enorm mee. Soms hebben ze zelfs te weinig macht.