PR-Klaagmuur: Anke Meijer - freelancer in New York voor NRC & ELLE

De week is weer doormidden en dus een PR-Klaagmuur op onze Coopr blog! Hierin vragen we journalisten en bloggers om hun mening over PR te geven aan de hand van vijftien vragen en stellingen. Waar worden zij nou blij of ongelukkig van met betrekking tot het samenwerken met PR-professionals, op welk zelfgeschreven artikel zijn zij trots en waar zouden zij stiekem graag willen werken? Dit keer de beurt aan Anke Meijer, werkzaam als freelancer in New York voor o.a. NRC Handelsblad en ELLE. Wij benaderen Anke regelmatig voor Netflix setvisits en interviews, aangezien ze bijna bij haar om de hoek plaatsvinden. Zo stond ze eind vorig jaar op de set van de langverwachte serie The Get Down van Baz Luhrman (vanaf deze vrijdag te zien), maar ook ging zij in januari naar een groot televisie-event in LA om daar menig acteur aan de tand te voelen. Hoe ervaart Anke de samenwerking met PR-bureau's vanuit de Big Apple? Wat zijn haar favoriete nieuwsbronnen en hoe kijkt ze tegen journalisten versus bloggers aan? Je leest het hieronder.
1. Hoeveel persberichten krijg je per dag, en hoeveel belanden er in de prullenbak?
Een stuk of 10/20, de helft gaat zonder te lezen weg. Sorry... Ik krijg vaak persberichten van partijen waar ik zelfs nog nooit iets mee te maken heb gehad (geen idee hoe ze aan m'n naam komen), meestal over onderwerpen waar ik niet over schrijf. Die gaan meteen de prullenbak in. Ook enthousiaste uitnodigingen (op naam) voor openingen en feestjes in Amsterdam, negeer ik. Als je niet weet dat ik in NY zit, mis je me vast niet.

2. Waar moet een persbericht aan voldoen om jou enthousiast te maken?
Het moet persoonlijk aan mij gericht zijn, dan pas lees ik het echt aandachtig. Of over een onderwerp gaan waar ik vaak over schrijf of geïnteresseerd in ben. Anders werp ik er meestal niet meer dan een snelle blik op.

3. Wat was/waren de reden(en) voor jou om in New York als freelancer te gaan werken?
De mooie verhalen. Bijzondere mogelijkheden. En wonen in een stad als New York natuurlijk. Als ik nu een interview in de stad heb, stap ik niet op de fiets maar in de metro naar Manhattan (ik woon in Brooklyn).

4. Wie of wat is jouw belangrijkste nieuwsbron?
Mijn Facebook tijdlijn. Ik like heel veel verschillende nieuws- en entertainmentsites en zie zo het meeste voorbijkomen. Daarnaast heb ik veel vrienden die ook interessante dingen delen.

5. Welke (internationale) tijdschriften/kranten zijn een inspiratiebron voor je?
Entertainment Weekly, The Hollywood Reporter, The Wall Street Journal, New York Times, maar ook lokale New Yorkse blogs en tijdschriften.

6. Op welk door jou geschreven artikel/interview ben je trots en waarom?
Eerder dit jaar schreef ik voor NRC's Lux over de Food Coop, de supermarkt hier in Brooklyn waar wij 'lid van zijn'. Het was erg leuk om te schrijven over iets dat tegelijkertijd zo normaal maar ook zo gek en ongelooflijk 'Brooklyn' is.

7. Hoe sta jij tegenover PR-bureaus?
Nog geen slechte ervaring gehad. Nu heb ik vooral veel contact met individuele perspromoters (ik schrijf veel over film, tv, boeken en muziek) en minder met bureaus. De enige types die weleens lastig zijn, zijn de vertegenwoordigers van bn'ers - interviews nalezen op feitelijke onjuistheden mag, maar er hele alinea's bijschrijven is niet oké.

8. Wat is jouw grootste irritatie bij PR-adviseurs?
Onpersoonlijke massamails. Let een beetje op naar wie je je berichten stuurt. En loop af en toe de lijst door om te kijken of iedereen nog steeds op dezelfde plek zit.

9. Wat lijkt jou leuk aan het werken bij een PR-bureau?
De afwisseling. Het lijkt me leuk dat iedere cliënt en ieder contact weer een hele nieuwe aanpak vereist.

10. Wat is jouw gouden tip voor PR-adviseurs?
Nooit vergeten dat journalisten ook maar gewoon hun werk doen, mede door vanuit het oogpunt te schrijven dat hun opdrachtgevers en hun lezers tevreden stemmen.Ben je het met de volgende stellingen eens of oneens?
1. Ik geef eerder gehoor aan persoonlijk gerichte mails dan algemeen uitgestuurde persberichten.
Eens. Een persoonlijk bericht krijgt altijd antwoord.

2. Door de komst van internet, apps, bloggers en social media is er duidelijk iets veranderd in mijn werk de afgelopen jaren.
Eens. De journalistiek is niet meer wat ie was toen ik begon. Het is vooral jammer dat er steeds minder geld is bij de 'oude media' en er op goede mensen bezuinigd wordt (een 17 jarige blogger wil werken voor de exposure, een 30 jarige, ervaren journalist wil z'n vak uitoefenen).

3. Het verhuizen naar New York om daar als freelancer te werken voor Nederlandse media is de slimste beslissing die ik op werkgebied heb genomen.
Eens. Het heeft een heleboel nieuwe deuren geopend en bovenal mijn eigen grenzen verlegd.

4. Door de grote afstand en tijdsverschil mis ik soms de connectie wel met het Nederlandse medialandschap/journalistiek.
Oneens, niets is tegenwoordig nog echt ver weg. Ik lees in het weekend NRC en de Volkskrant gewoon op de iPad.  En daarnaast, ook in NL zelf was ik vooral op het buitenland gericht.

5. Exclusiviteit heeft eigenlijk geen bestaansrecht meer.
Oneens. Als mijn opdrachtgever wil dat ik alleen voor hen schrijf over een bepaald onderwerp (zeg een interviewronde over een nieuwe tv-serie) dan kom ik ze graag tegemoet. Mits daar genoeg tegenover staat qua ruimte in het blad en/of vergoeding.

Als ik journalist zou zijn, zou ik zeker proberen de stap te wagen naar het buitenland om vanuit daar te werken als freelancer. Ik snap Anke's keuze heel goed, gezien de onderwerpen waar ze over schrijft. Je zit in New York lekker dicht op het vuur van vele films, series en andere entertainmentproducties en krijgt mooie opdrachten waar je niet urenlang voor in het vliegtuig hoeft te zitten. Je pakt gewoon de metro! Iets wat ook voor PR-consultants een stuk minder geregel betekent qua tickets en hotel, en dus een echte win-win situatie is. Rode draad door veel PR-Klaagmuren: persoonlijk contact tussen PR-consultant en journalist, juist ook via mail. Wees goed op de hoogte voor welke media iemand schrijft en hou daar rekening mee in je voorstel of plan. Dit is voor Anke een belangrijke vereiste voor een fijne samenwerking. Dus loont het voor sommige pitches zeker om net even die leuke persoonlijke touch aan je mail toe te voegen. En dan natuurlijk wel iets meer dan alleen de naam aanpassen ;-)