Stel je voor: Elon Musk van Twitter en Mark Zuckerberg van Meta staan in een openbaar kooigevecht. Ze dagen elkaar uit, gooien met modder, en ja, er wordt zelfs gepraat over wie de grootste... nou ja, je snapt het wel. Je zou denken dat dit fictief is, maar de werkelijkheid heeft echt het niveau van dit schaamteloze amateurtoneel. Het is een publiek spektakel, en iedereen heeft het erover. Maar wat betekent dit eigenlijk voor hun bedrijven?
"Musk versus Zuckerberg”: Wat betekent de grote mond van CEO’s voor bedrijven?
Blog
Opinie
Jos Govaart
19-07-2023
Onderzoek toont aan: sterke leiders bij onbekende bedrijven vormen een risico
In deze tijd van sociale media en 24-uurs nieuws zijn CEO’s van grote bedrijven niet alleen de gezichten van hun organisaties, maar ook prominente publieke figuren. Dit kan zowel een zegen als een vloek zijn voor organisaties. Aan de ene kant kunnen deze bekende en uitgesproken bazen hun bedrijven in de schijnwerpers zetten. Aan de andere kant kunnen hun uitspraken ook problemen veroorzaken. Maar hoe werkt dat nou precies? Een wetenschappelijk onderzoek van de Alva Group heeft dit mooi in kaart gebracht. De resultaten zijn op zichzelf voorspelbaar: Ze ontdekten dat bedrijven die minder bekend zijn dan hun bazen, meer risico lopen op problemen. Maar als een baas een sterke reputatie heeft en zijn visie overeenkomt met die van het bedrijf, kan dat het bedrijf juist helpen.
Bij sterke leiders extra gas geven
Dus, hoe moeten bedrijven hiermee omgaan? Het antwoord is simpel: slim plannen en goed in de gaten houden wat er gebeurt. Bedrijven moeten goed nadenken over welke onderwerpen hun bazen naar voren brengen en hoeveel aandacht ze krijgen in vergelijking met het bedrijf zelf. Maar met figuren als Musk weet je ook iets anders zeker. Zij gaan dingen doen waar je zelf niet op gerekend had, en niet op staat te wachten. Je zult aan iedereen die een rol speelt in de governance duidelijk moeten maken dat dit effect optreedt en daar dus afspraken over moeten maken. Het overkwam Musk natuurlijk al bij Tesla, hij mocht niet meer op Twitter en werd uit z’n rol gezet. Maar dat laat onverlet dat Musk zal tweeten waar hij zin in heeft. Het is daarom van belang dat Twitter zelf vertelt over wat het nu daadwerkelijk doet voor de members. En daar laat het bedrijf ongelooflijk veel steken vallen. Niet in de laatste plaats omdat Twitter (lees: Musk) het zelf nodig vond om de communicatieafdeling te schrappen. Voor de gein nam ik zelf het blauwe vinkje op Twitter. En wat bleek. Allerlei functionaliteiten waar veel Twitterazi al jaren om riepen, zijn er ineens. Maar doordat het verhaal en het frame over Twitter volledig gedomineerd wordt door de gevolgen van de uitspraken Musk, werden die uitspraken het verhaal.
Als merk- en communicatiemensen goed met elkaar samenwerken, kun je daar echt wat tegenwicht tegen bieden. Maar als je ze wegbezuinigt dan gooi je meer kapitaal weg dan dat je bespaart.
Als merk- en communicatiemensen goed met elkaar samenwerken, kun je daar echt wat tegenwicht tegen bieden. Maar als je ze wegbezuinigt dan gooi je meer kapitaal weg dan dat je bespaart.
Bij Paul Polman ging het mis
In een heel ander spectrum zag je ditzelfde probleem zich ook openbaren. Paul Polman, de voormalige CEO van Unilever is een vooraanstaande strijder als het gaat om een betere wereld en duurzamere economieën. Hij redeneerde altijd, dat zo’n filosofie ook de weg was naar een financieel superieur Unilever. De werkelijkheid was of niet zo snel, of strookte niet met de visie van Polman en de aandeelhouders grepen in. Het verhaal van Polman was dus niet meer in lijn met de doelen en de strategie van Unilever.
Dus, wat is de les van dit alles? In een tijd waarin bazen van bedrijven net zo bekend zijn als filmsterren, moeten bedrijven slim zijn. Ze moeten weten wat de sterke en zwakke punten zijn van hun merk en hun baas. En ze moeten niet bang zijn om hun baas een stapje terug te laten doen als dat nodig is. Maar de communicatie- en merkmensen van die bedrijven moeten ook aan de bak. Met sterke leiders moet je zelf niet minder, maar meer doen. Want aan het eind van de dag gaat het niet om wie de grootste mond heeft, of wie de grootste... nou ja, je weet wel... maar om wie het beste voor heeft met het bedrijf.
Bron:
Alva Group. (2023). The Relationship Between CEO and Company Reputation.
Dus, wat is de les van dit alles? In een tijd waarin bazen van bedrijven net zo bekend zijn als filmsterren, moeten bedrijven slim zijn. Ze moeten weten wat de sterke en zwakke punten zijn van hun merk en hun baas. En ze moeten niet bang zijn om hun baas een stapje terug te laten doen als dat nodig is. Maar de communicatie- en merkmensen van die bedrijven moeten ook aan de bak. Met sterke leiders moet je zelf niet minder, maar meer doen. Want aan het eind van de dag gaat het niet om wie de grootste mond heeft, of wie de grootste... nou ja, je weet wel... maar om wie het beste voor heeft met het bedrijf.
Bron:
Alva Group. (2023). The Relationship Between CEO and Company Reputation.
Verleg je grenzen!
schrijf je nu in voor onze nieuwsbrief!