schrijf je nu in voor onze nieuwsbrief!
Je zal maar introvert en het gezicht van een PR-bureau zijn
Blog
Opinie
Jos Govaart
27-07-2015
De opkomst van Social Media kwam wat mij betreft precies op het goede moment. Ik heb wel eens gelezen dat Social Media netwerken is voor introverten. Misschien zit daar wel iets in. Voor een introvert iemand heb ik het de afgelopen twee jaar geschopt tot de top 20 van de "meest inspirerende communicatieprofessionals". Dat op zichzelf is leuk maar moet je niet overschatten. Wat het commentaar bij beide lijstjes was, was iets als: "Hij mag wel wat harder praten, of: in tekst beter dan IRL". Ik vind dat typisch opmerkingen van zo'n extraverte journalist. Een paar jaar geleden was zo'n opmerking aangekomen als een steek onder water. Inmiddels vind ik het eerder een compliment. Toch is het goed om van jezelf te weten wat voor type je bent, en zo nu en dan loont het dan om je comfort zone te verlaten. Social Media is mij daar zeer behulpzaam in geweest.
Over I's en E's
Vorige week ging ik lunchen met een zeer gewaardeerde concurrent (ik vind concullega zo'n jeukwoord). Hij dacht dat ik Coopr in mijn eentje runde. Hij kon niet verder naast de waarheid zitten. Ik ben Coopr samen met Jody begonnen en ook Talitha zit in ons Management Team. Ik durf te wedden dat Talitha en Jody voor de interne organisatie belangrijker zijn dan dat ik ben. Half augustus gaan we met vrijwel het hele team een dag beleven die in het teken staat van MBTI. Talitha schreef daar eerder een aantal blogs over. Ik heb al eens eerder zo'n test gedaan, daaruit bleek dat ik een INFP ben. Introvert dus. Jody, is, durf ik wel met zekerheid te zeggen, een E.
Twee presentaties, twee totaal verschillende ervaringen
En toch werd ik op de een of andere manier al vrij snel het gezicht naar buiten. Daar staan me twee ervaringen heel helder voor de geest. De allereerste was bij het ANP. We waren met Coopr een paar maanden onderweg met ons blog en ik was uitgenodigd door het ANP om voor 120 man een verhaal te houden over PR 2.0. Aansluitend zou ik zitting nemen in een panel. De vraag die ik toen aan de telefoon kreeg was: "Heb je dat wel al eens vaker gedaan?". Het eerlijke antwoord zou zijn geweest: Nee. Maar ik zei ja. Want ik wist, dit is een kans, een kans om een angst te overwinnen en het is een kans om ons startende bureau te profileren. Want angstig of onzeker over mijn kennis, was ik niet. Of het de beste presentatie was die ik gegeven heb? Ik geloof het niet. Maar het publiek was tevreden en ik had iets overwonnen. En het mooiste was nog: we kregen daardoor een van onze eerste klanten. Gelijk een mooie ook. Een kleine campagne voor BMW destijds.
Een andere ervaring die me bij staat is heel wat minder prettig van aard: Dat was een presentatie voor veel internationale salesgasten van een groot E-commercebedrijf. Dat ging heel zacht gezegd - helemaal kut-. Ik was onzeker, was eigenlijk niet goed genoeg voorbereid en mijn Engels hakkelde aan alle kanten waardoor ik mijn natuurlijke afweermechanisme "humor" totaal niet kon gebruiken. Toen heb ik geleerd dat als je van nature niet de ultieme flair hebt, dat je jezelf moet wapenen. Dan moet je je beter voorbereiden dan een ander. Jezelf technieken aanleren. Na die tijd heb ik (en ik niet alleen) veel presentaties gegeven voor bijvoorbeeld ANP, de Adfo Groep en ook InCompany kon het niet op. Ik denk dat het geven van presentaties in 2010 wel 20-30% van onze omzet vormde. Totdat ik merkte dat de lol er voor mij af ging. Ik had mezelf uitgedaagd, het verhaal waarvoor het publiek kwam (PR 2.0 oid) was vervangen door iets wat 100% hardcore over social of de volgende holy grail ging. Toch ben ik blij met deze ervaringen tot op de dag van vandaag. Ik raak niet meer overdreven gespannen voor een pitchpresentatie van een prospect. Als de inhoud goed is, dan lukt het me om met enthousiasme over te brengen. De ultieme -E- zal ik nooit worden, maar ik ben gaan leren dat dat in sommige gevallen een voordeel is.
Wie gaat er pitchen? De E's winnen niet altijd!
Wanneer de luxe zich voordoet dat we kunnen kiezen wie een New Business pitch gaat doen, proberen we ook heel erg rekening te houden met het type dat tegenover ons zit. Is dat een type die een creatieve stuiterbal om zich heen wil? Is het een type die vooral de warme relatiebouwer nodig heeft? Of een type die vooral een inhoudelijk deskundige als sparringparter wil. Als je van jezelf én van elkaar weet hoe je qua persoonlijkheid in elkaar zit, dan kun je daar je voordeel mee doen.
De Secretaresse passeren
Dan terug naar Social Media, en voor mij met name de combinatie Twitter en Blog. Ik zit op Twitter sinds November 2008 en blog ook ongeveer sinds die tijd. Vooral in de periode 2008-2012 heb ik ongelooflijk veel mensen persoonlijk leren kennen via Social Media. Mensen die ik dan tegen kwam op events of waar ik 1 op 1 mee afsprak omdat we elkaar op de een of andere manier inspireerden. Het was vreselijk waardevol dat je de secretaresse kon uitschakelen en door al die events en ontmoetingen groeide mijn netwerk vreselijk hard. Dat groeide ook hard omdat ik er toen iets meer tijd voor had dan nu, maar ook omdat ik er moeite voor deed en energie in steek.
Netwerken is niet moeilijk
Eigenlijk is netwerken best makkelijk. Ik heb 1 keer een netwerkbijeenkomst oude stijl meegemaakt. We stonden in een kringetje met in totaal 16 mensen. We gaven allemaal ons kaartje aan elkaar en moesten onszelf voorstellen. Op zulke momenten word ik én stil én redelijk cynisch. Omdat ik denk: Dit is pure onzin en tijdverspilling. Maar daar gaat netwerken niet over. Netwerken gaat over doelgericht je netwerk vergroten. Omdat je iets wil geven of omdat je geinteresseerd bent. En pas in de laatste plaats omdat je heel direct nieuwe business wil. Daar gaat netwerken niet over. Een basisregel is dat je soms eens iemand moet verrassen. Zo werd ik zelf ook verrast. Ik kreeg een berichtje van de concurrent, die wilde eens kennis maken onder het genot van een lunch. Hij en ik zijn dan van het slag mensen die dat positief oppikken en zo'n ontmoeting ervaren als oprechte interesse en oprecht enthousiasme. En zo was het ook.
Dus iedereen die van zichzelf vindt dat hij/zij introvert is: Het maakt echt geen barst uit. Denk vooral na over wat je te geven hebt en waar je interesses liggen en toon deze. Het eerste contact kun je met gemak digitaal leggen. Want als wij introverten iets hebben om óver te praten, plan dan maar even in. En voor de extraverten onder ons: dat zachte praten? Misschien nodigt dat juist uit tot beter luisteren..
Over I's en E's
Vorige week ging ik lunchen met een zeer gewaardeerde concurrent (ik vind concullega zo'n jeukwoord). Hij dacht dat ik Coopr in mijn eentje runde. Hij kon niet verder naast de waarheid zitten. Ik ben Coopr samen met Jody begonnen en ook Talitha zit in ons Management Team. Ik durf te wedden dat Talitha en Jody voor de interne organisatie belangrijker zijn dan dat ik ben. Half augustus gaan we met vrijwel het hele team een dag beleven die in het teken staat van MBTI. Talitha schreef daar eerder een aantal blogs over. Ik heb al eens eerder zo'n test gedaan, daaruit bleek dat ik een INFP ben. Introvert dus. Jody, is, durf ik wel met zekerheid te zeggen, een E.
Twee presentaties, twee totaal verschillende ervaringen
En toch werd ik op de een of andere manier al vrij snel het gezicht naar buiten. Daar staan me twee ervaringen heel helder voor de geest. De allereerste was bij het ANP. We waren met Coopr een paar maanden onderweg met ons blog en ik was uitgenodigd door het ANP om voor 120 man een verhaal te houden over PR 2.0. Aansluitend zou ik zitting nemen in een panel. De vraag die ik toen aan de telefoon kreeg was: "Heb je dat wel al eens vaker gedaan?". Het eerlijke antwoord zou zijn geweest: Nee. Maar ik zei ja. Want ik wist, dit is een kans, een kans om een angst te overwinnen en het is een kans om ons startende bureau te profileren. Want angstig of onzeker over mijn kennis, was ik niet. Of het de beste presentatie was die ik gegeven heb? Ik geloof het niet. Maar het publiek was tevreden en ik had iets overwonnen. En het mooiste was nog: we kregen daardoor een van onze eerste klanten. Gelijk een mooie ook. Een kleine campagne voor BMW destijds.
Een andere ervaring die me bij staat is heel wat minder prettig van aard: Dat was een presentatie voor veel internationale salesgasten van een groot E-commercebedrijf. Dat ging heel zacht gezegd - helemaal kut-. Ik was onzeker, was eigenlijk niet goed genoeg voorbereid en mijn Engels hakkelde aan alle kanten waardoor ik mijn natuurlijke afweermechanisme "humor" totaal niet kon gebruiken. Toen heb ik geleerd dat als je van nature niet de ultieme flair hebt, dat je jezelf moet wapenen. Dan moet je je beter voorbereiden dan een ander. Jezelf technieken aanleren. Na die tijd heb ik (en ik niet alleen) veel presentaties gegeven voor bijvoorbeeld ANP, de Adfo Groep en ook InCompany kon het niet op. Ik denk dat het geven van presentaties in 2010 wel 20-30% van onze omzet vormde. Totdat ik merkte dat de lol er voor mij af ging. Ik had mezelf uitgedaagd, het verhaal waarvoor het publiek kwam (PR 2.0 oid) was vervangen door iets wat 100% hardcore over social of de volgende holy grail ging. Toch ben ik blij met deze ervaringen tot op de dag van vandaag. Ik raak niet meer overdreven gespannen voor een pitchpresentatie van een prospect. Als de inhoud goed is, dan lukt het me om met enthousiasme over te brengen. De ultieme -E- zal ik nooit worden, maar ik ben gaan leren dat dat in sommige gevallen een voordeel is.
Wie gaat er pitchen? De E's winnen niet altijd!
Wanneer de luxe zich voordoet dat we kunnen kiezen wie een New Business pitch gaat doen, proberen we ook heel erg rekening te houden met het type dat tegenover ons zit. Is dat een type die een creatieve stuiterbal om zich heen wil? Is het een type die vooral de warme relatiebouwer nodig heeft? Of een type die vooral een inhoudelijk deskundige als sparringparter wil. Als je van jezelf én van elkaar weet hoe je qua persoonlijkheid in elkaar zit, dan kun je daar je voordeel mee doen.
De Secretaresse passeren
Dan terug naar Social Media, en voor mij met name de combinatie Twitter en Blog. Ik zit op Twitter sinds November 2008 en blog ook ongeveer sinds die tijd. Vooral in de periode 2008-2012 heb ik ongelooflijk veel mensen persoonlijk leren kennen via Social Media. Mensen die ik dan tegen kwam op events of waar ik 1 op 1 mee afsprak omdat we elkaar op de een of andere manier inspireerden. Het was vreselijk waardevol dat je de secretaresse kon uitschakelen en door al die events en ontmoetingen groeide mijn netwerk vreselijk hard. Dat groeide ook hard omdat ik er toen iets meer tijd voor had dan nu, maar ook omdat ik er moeite voor deed en energie in steek.
Netwerken is niet moeilijk
Eigenlijk is netwerken best makkelijk. Ik heb 1 keer een netwerkbijeenkomst oude stijl meegemaakt. We stonden in een kringetje met in totaal 16 mensen. We gaven allemaal ons kaartje aan elkaar en moesten onszelf voorstellen. Op zulke momenten word ik én stil én redelijk cynisch. Omdat ik denk: Dit is pure onzin en tijdverspilling. Maar daar gaat netwerken niet over. Netwerken gaat over doelgericht je netwerk vergroten. Omdat je iets wil geven of omdat je geinteresseerd bent. En pas in de laatste plaats omdat je heel direct nieuwe business wil. Daar gaat netwerken niet over. Een basisregel is dat je soms eens iemand moet verrassen. Zo werd ik zelf ook verrast. Ik kreeg een berichtje van de concurrent, die wilde eens kennis maken onder het genot van een lunch. Hij en ik zijn dan van het slag mensen die dat positief oppikken en zo'n ontmoeting ervaren als oprechte interesse en oprecht enthousiasme. En zo was het ook.
Dus iedereen die van zichzelf vindt dat hij/zij introvert is: Het maakt echt geen barst uit. Denk vooral na over wat je te geven hebt en waar je interesses liggen en toon deze. Het eerste contact kun je met gemak digitaal leggen. Want als wij introverten iets hebben om óver te praten, plan dan maar even in. En voor de extraverten onder ons: dat zachte praten? Misschien nodigt dat juist uit tot beter luisteren..
