schrijf je nu in voor onze nieuwsbrief!
Hoe gevoelig ben jij voor sociale media?
Blog
Opinie
Noortje Kleijnen
07-07-2016
Er is al veel over geschreven: de druk die jongeren (en vast ook ouderen) ervaren door sociale media. Perfecte plaatjes van het diner op Instagram, vloggers die van hot naar her reizen op YouTube en bloggers wiens huis altijd opgeruimd is: het online leven lijkt perfect. Logisch natuurlijk; wanneer het gaat om personal branding laat ook geen enkel bedrijf negatieve kanten zien. En al zijn er ook influencers bij die wel dat tegengeluid laten horen en ook de minder perfecte situaties omschrijven; ik merk dat veel leeftijdsgenoten op sommige vlakken nog steeds de perceptie hebben dat het social media leven de standaard is en daar aan moeten voldoen.
De druk van generatie Y
Ik hoor het steeds meer om me heen: nu timelines vol staan met mensen die 10 ballen in de lucht lijken te houden, hebben veel van mijn twenty-somethingvrienden het gevoel achter de feiten aan te lopen. De een maakt promotie, die koopt een huis, een ander slaagt voor de zoveelste opleiding. Door de enorme reeks aan keuzes en kansen die we (zo verwend als we zijn) krijgen hebben we geen flauw idee welke kant we op moeten. Doordat je continu meegeniet van andermans mijlpalen hebben velen het gevoel dat ze stilstaan. Eindstand: stress. En daar vaart niemand lekker bij.
Falen
Toen ik net op mezelf ging wonen kon ik nog geen aardappel koken, dus hoe moet je dan in godsnaam voldoen aan de gerechten die de gemiddelde foodie op Instagram knalt? Het niveau ligt hoog en lijkt de standaard, terwijl ik nog steeds die aardappelen niet onder de knie heb. Voelt het als falen? Of zeg ik 'fuck die aardappels: ik schiet wel plaatjes van mijn eigen hobby's of kunstjes'? Waarom zou ik alles moeten en willen kunnen? Een maatschappelijk tintje aan digital vraagstuk, terwijl het internet daarin ook kansen biedt. De oneindige hoeveelheid tutorials kunnen me immers een handje helpen.
Generatie struggles?
Vanuit PR- en marketingperspectief gezien: is het probleem van de zogeheten en veelgenoemde generatie Y of Z? Moet er een tegengeluid komen? Kunnen we daar campagnes op bouwen? I don't think so. Die plaatjes scoren nou eenmaal goed en dat is niet voor niks. Laat het op een goede manier voor je werken: relativeer! Er bestaan immers geen YouTube-filmpjes die je uitleggen hoe het leven werkt, daarvoor zal iedereen toch zelf een paar keer op z'n bek moeten gaan.
De druk van generatie Y
Ik hoor het steeds meer om me heen: nu timelines vol staan met mensen die 10 ballen in de lucht lijken te houden, hebben veel van mijn twenty-somethingvrienden het gevoel achter de feiten aan te lopen. De een maakt promotie, die koopt een huis, een ander slaagt voor de zoveelste opleiding. Door de enorme reeks aan keuzes en kansen die we (zo verwend als we zijn) krijgen hebben we geen flauw idee welke kant we op moeten. Doordat je continu meegeniet van andermans mijlpalen hebben velen het gevoel dat ze stilstaan. Eindstand: stress. En daar vaart niemand lekker bij.
Falen
Toen ik net op mezelf ging wonen kon ik nog geen aardappel koken, dus hoe moet je dan in godsnaam voldoen aan de gerechten die de gemiddelde foodie op Instagram knalt? Het niveau ligt hoog en lijkt de standaard, terwijl ik nog steeds die aardappelen niet onder de knie heb. Voelt het als falen? Of zeg ik 'fuck die aardappels: ik schiet wel plaatjes van mijn eigen hobby's of kunstjes'? Waarom zou ik alles moeten en willen kunnen? Een maatschappelijk tintje aan digital vraagstuk, terwijl het internet daarin ook kansen biedt. De oneindige hoeveelheid tutorials kunnen me immers een handje helpen.
Generatie struggles?
Vanuit PR- en marketingperspectief gezien: is het probleem van de zogeheten en veelgenoemde generatie Y of Z? Moet er een tegengeluid komen? Kunnen we daar campagnes op bouwen? I don't think so. Die plaatjes scoren nou eenmaal goed en dat is niet voor niks. Laat het op een goede manier voor je werken: relativeer! Er bestaan immers geen YouTube-filmpjes die je uitleggen hoe het leven werkt, daarvoor zal iedereen toch zelf een paar keer op z'n bek moeten gaan.
