schrijf je nu in voor onze nieuwsbrief!
Een week PR in de VS : Pezen in NYC, Integratie, Diversiteit, Tijd en de rust van Boston.
Blog
Trends
Jos Govaart
24-09-2015
Vorige week waren Jody en ik een weekje op inspiratiereis naar het beloofde PR-land De Verenigde Staten. We bezochten daar twee PR-bureaus, spraken met twee oude vrienden en bezochten ook de PR-Week Conference. En als op klap op de vuurpijl vonden we het erfgoed van een van de grondleggers van ons vak; Edward Bernays. Al met al een nuttig weekje met diverse inzichten. Conclusie: er valt in Nederland nog heel veel te winnen als het gaat om Marketing Analytics en om geïntegreerde campagnes. Wat een utopie is voor Nederlandse bureaus: De Global rol pakken. Dat is toch iets wat erg goed bij New York past. En de budgetten die in de VS gehanteerd worden, ja, dat is toch "different cook". Maar in New York wonen en werken? Nee. Wij willen het niet.
New York slaapt nooit
De eerste paar dagen van onze reis waren we in New York. En ja, wat een fantastische dynamische stad is dat toch. Naarmate de week vorderde bleef het beeld wel erg hangen dat het een onwijs toffe stad om te komen is. Maar om te werken en leven. Onze voorkeur heeft het niet. We waren te gast bij een internationaal PR bureau, op de 36e etage van het WTC. Indrukwekkend. Het werk wat ze deden voor klanten was vaak vanuit global perspectief. Enorme budgetten, enorm mandaat. En wat knap was. Vragen die voorheen aan reclamebureaus gesteld werden, werden ook aan hen gesteld. Met PR-denken werd regelmatig van de reclamejongens gewonnen. Toen ik hoorde van de budgetten die daarvoor beschikbaar waren, begreep ik het. Wat ik ook begreep is wat mensen in New York over moeten hebben voor hun carrière. Je mag blij zijn als je bij gods gratie in de avonduren met je gezin mag eten. Daarna klap je je laptop weer open. Ik weet echt wel dat werken in PR geen 9-17 baan is. Wij streven bij Coopr toch wel een totaal andere cultuur na. En ja, dat is met onze explosieve groei soms best lastig. Maar de intentie om een gezond privéleven te hebben is er altijd. Daar maken we beleid op en nemen we mensen op aan. In New York werken of overgenomen worden door een grote communicatiegroep? Ik moet er echt niet aan denken. En ja, ik weet dat deze opmerking slecht kan zijn voor mijn pensioen :-)
PR Week Conference: Integratie, Disruptie, Influencers en Diversiteit
Vorige week woensdag gingen we naar de PR Week Conference. Dat was een heel prettig congres. Goede sprekers, prima afwisseling en hoog tempo. Er werd gesproken of het model van bureaus nog houdbaar is, over diversiteit, over integratie, over aantonen van ROI en over disruptieve content. Wat je merkt in de VS: PR is daar echt ver beyond mediarelaties. En ook echt wel ver voorbij alleen het paid-owned-earned-shared( of rented) verhaal.Het gaat om impact die iets betekent voor de business. Het gaat om insights, creativiteit en om het claimen van het juiste mandaat. Hieronder een paar highlights uit de conference.
Is the Agency Model broken?
Er zijn twee belangrijke ontwikkelingen die invloed hebben op het model zoals bureaus die altijd hanteerden. De eerste is "the procurement takeover". De tweede is de totale media en social explosie. Dit zei Michael Farmer, chairman en CEO van Farmer & Company. Procurement heeft in de afgelopen jaren zoveel druk uitgeoefend op hun leveranciers dat het gevolg is dat bureaus met minder mensen, meer werk moeten verzetten. Dat is én niet goed voor de kwaliteit van het werk, maar ook niet voor de inkomstenstroom van bureaus, die daardoor minder kunnen investeren in innovatie. En dat laatste is hard nodig. Door de democratisering van media is iedereen media-expert. Of niemand. Dus toon dan maar aan dat je toegevoegde waarde levert als bureau. Als bureau kom je dan meestal uit op het verdedigen van de kostenpost die jij vertegenwoordigt. Dat is geen prettige uitgangspositie. Andy Pray, founder van Praytell keek er anders tegenaan. Het model van bureaus is niet dood. Het is alleen veel meer gefragmenteerd. "We moeten een andere houding aannemen, meer samenwerken met divers talent en niet meer denken in de silo's pr, paid , social etc. Patrick Van der Wille, CCO van InterDigital was kritisch over het aannamebeleid van de sector. "Vroeger was de PR-branche een uitstekende catch-all for misfits". Het was een industrie met mensen uit diverse achtergronden: sociologie, journalistiek, psychologie etc. Nu lijkt iedereen gewoon communicatie te hebben gestudeerd. Dat is jammer. Farmer vond tenslotte dat bedrijven veel te veel bureaus aanstellen. Als je 12 bureaus voor allerlei disciplines aanstelt, dan is het godsonmogelijk dat je het juiste geluid en gevoel over de bühne krijgt. Het fijne van PR-mensen is dat ze niet denken in dat ene videootje en dus in staat zouden moeten zijn om de regie te pakken. Het probleem is alleen dat ze de vraag niet ophalen. Waarom vragen PR-mensen niet gewoon om dezelfde briefing die het reclamebureau krijgt?
Diversiteit: een verhit debatje
Het meest verhitte debat ging over diversiteit. Probleem: Veel te weinig Afro-Americans in de top van de branche. Van de 13 miljard die per jaar besteed wordt aan PR-bureaus gaat slechts 1% naar Afro-Amerikaanse PR-bureaus. Het panel bestond uit Afro-Americans en een blanke dame van de PR Council. Er werd heel veel gezegd. Waar het op neerkwam. Er zijn best Afro-Americans die in het vak stappen. Maar na een aantal jaar haken ze af omdat ze niet de kansen krijgen van hun blanke collega's. De PR Council kreeg er stevig van langs. Ze zouden al 22 jaar veel te weinig gedaan hebben om daar een verandering in aan te brengen. Jody en ik hoorden het allemaal met zeer veel verbazing aan. Voor ons een non-issue. Kwaliteit is altijd leidend en kleur of afkomst maakt ons écht niets uit zeiden we tegen elkaar. Dat was ook precies het probleem, vond men in het panel. Het gaat er om dat je uit je eigen kring en bewust eens een ander netwerk opzoekt dan al die mensen die op je lijken. Pas dan ben je in staat om een verandering teweeg te brengen in het diversiteitsbeleid. Het werd het debat waar misschien wel het langst over werd nagesproken. Ik kan me niet voorstellen dat ik zo'n debat op het communicatiecongres zou zien, bijvoorbeeld.
Gary Vaynerchuk: We have to reinvent what advertising means
De organisatie van het congres verdient een dikke pluim voor de wijze van programmeren. Voor de eennalaatste sessie van de dag hadden zij niemand minder dan Gary Vaynerchuk geprogrammeerd. Die is altijd goed voor een fuck of 30 per talk. Zijn grootste fout uit zijn carrière was dat hij niet geïnvesteerd heeft in Uber. Echt een blunder, vond hij. Terwijl ze het twee keer aan hem gevraagd hadden. Als hij een half miljoen zou hebben geïnvesteerd dan was dat nu 196 miljoen waard geweest. Duur inschattingsfoutje. Terwijl het zo duidelijk is wáárom hij het wel had moeten doen. Uber verkoopt namelijk geen transport. Uber verkoopt tijd. En niets is zo schaars als tijd op dit moment. En daarom moeten we anders naar advertising kijken. Wat advertising nu doet is verkeerd. Advertising steelt tijd. Dat was al link toen de afstandsbediening uitgevonden werd. Maar nu kunnen we prerolls skippen, een second screen gebruiken of via onze decoder doorzappen. We moeten advertising dus opnieuw uitvinden. Het wordt tijd dat we eens waarde brengen. En waarde kan in verschillende vormen komen, bijvoorbeeld in entertainment. Social Media Metrics zijn dom, aldus Vaynerchuk. Denk je echt dat volgers iets zeggen? Twitter heeft zo'n firehose probleem dat iedereen haast niets meer consumeert, laat staan dat er iets doordringt. We scrollen daardoor liever een beetje door, dan dat we de moeite nemen om iemand te unfollowen. Zijn boodschap: zorg er gewoon voor dat je waarde levert. In dollars. Als je aantoont dat je er 5 dollar instopt en 20 uithaalt, dan is er geen CMO die zegt, stop daar maar mee. En zo bouw je een bureau van 500 man, stelde hij. ,,Niemand intern fuckt met mij", want ik ben de beste. Waarvan akte. Bescheiden kun je de man niet noemen. Gaf hij nu echt iets concreets mee waar je mee aan de slag kon? Mwah. Maar het was wel lekker energiek om naar te luisteren. Hij zorgde voor entertainment.
In een volgend blog kom ik ongetwijfeld nog terug op de presentatie over Progressive Insurance. Enorm knap wat zij (weliswaar met een gigabudget) doen om saaie producten tot leven te brengen.
Rust in Boston
Er was nog veel meer tofs op het congres, maar dan wordt dit een bizar lang blog. Wie weet wordt het nog vervolgd. Na onze New York trip was het heerlijk landen in Boston. Wat een toffe mooie (en schone) stad is dat! We waren daar te gast bij Shift Communications. Een bureau waar Coopr zeer sterke banden mee heeft. Zij zijn als het gaat om de toekomst van het vak Nederland ver vooruit als het gaat om Marketing Analytics integreren in PR. Fascinerend. We leren er graag en veel van en zullen er steeds meer van gaan toepassen in ons bureau. Maar wel op onze manier, die past bij onze klanten en mensen. Want waar we Shift ook in konden vinden is Cultuur. Er werden slechte grappen aan tafel gemaakt, en ja, er was bier. En het was leeg op vrijdagmiddag. Want mensen waren weekend vieren met hun gezin. Zoals het hoort.
New York slaapt nooit
De eerste paar dagen van onze reis waren we in New York. En ja, wat een fantastische dynamische stad is dat toch. Naarmate de week vorderde bleef het beeld wel erg hangen dat het een onwijs toffe stad om te komen is. Maar om te werken en leven. Onze voorkeur heeft het niet. We waren te gast bij een internationaal PR bureau, op de 36e etage van het WTC. Indrukwekkend. Het werk wat ze deden voor klanten was vaak vanuit global perspectief. Enorme budgetten, enorm mandaat. En wat knap was. Vragen die voorheen aan reclamebureaus gesteld werden, werden ook aan hen gesteld. Met PR-denken werd regelmatig van de reclamejongens gewonnen. Toen ik hoorde van de budgetten die daarvoor beschikbaar waren, begreep ik het. Wat ik ook begreep is wat mensen in New York over moeten hebben voor hun carrière. Je mag blij zijn als je bij gods gratie in de avonduren met je gezin mag eten. Daarna klap je je laptop weer open. Ik weet echt wel dat werken in PR geen 9-17 baan is. Wij streven bij Coopr toch wel een totaal andere cultuur na. En ja, dat is met onze explosieve groei soms best lastig. Maar de intentie om een gezond privéleven te hebben is er altijd. Daar maken we beleid op en nemen we mensen op aan. In New York werken of overgenomen worden door een grote communicatiegroep? Ik moet er echt niet aan denken. En ja, ik weet dat deze opmerking slecht kan zijn voor mijn pensioen :-)
PR Week Conference: Integratie, Disruptie, Influencers en Diversiteit
Vorige week woensdag gingen we naar de PR Week Conference. Dat was een heel prettig congres. Goede sprekers, prima afwisseling en hoog tempo. Er werd gesproken of het model van bureaus nog houdbaar is, over diversiteit, over integratie, over aantonen van ROI en over disruptieve content. Wat je merkt in de VS: PR is daar echt ver beyond mediarelaties. En ook echt wel ver voorbij alleen het paid-owned-earned-shared( of rented) verhaal.Het gaat om impact die iets betekent voor de business. Het gaat om insights, creativiteit en om het claimen van het juiste mandaat. Hieronder een paar highlights uit de conference.
Is the Agency Model broken?
Er zijn twee belangrijke ontwikkelingen die invloed hebben op het model zoals bureaus die altijd hanteerden. De eerste is "the procurement takeover". De tweede is de totale media en social explosie. Dit zei Michael Farmer, chairman en CEO van Farmer & Company. Procurement heeft in de afgelopen jaren zoveel druk uitgeoefend op hun leveranciers dat het gevolg is dat bureaus met minder mensen, meer werk moeten verzetten. Dat is én niet goed voor de kwaliteit van het werk, maar ook niet voor de inkomstenstroom van bureaus, die daardoor minder kunnen investeren in innovatie. En dat laatste is hard nodig. Door de democratisering van media is iedereen media-expert. Of niemand. Dus toon dan maar aan dat je toegevoegde waarde levert als bureau. Als bureau kom je dan meestal uit op het verdedigen van de kostenpost die jij vertegenwoordigt. Dat is geen prettige uitgangspositie. Andy Pray, founder van Praytell keek er anders tegenaan. Het model van bureaus is niet dood. Het is alleen veel meer gefragmenteerd. "We moeten een andere houding aannemen, meer samenwerken met divers talent en niet meer denken in de silo's pr, paid , social etc. Patrick Van der Wille, CCO van InterDigital was kritisch over het aannamebeleid van de sector. "Vroeger was de PR-branche een uitstekende catch-all for misfits". Het was een industrie met mensen uit diverse achtergronden: sociologie, journalistiek, psychologie etc. Nu lijkt iedereen gewoon communicatie te hebben gestudeerd. Dat is jammer. Farmer vond tenslotte dat bedrijven veel te veel bureaus aanstellen. Als je 12 bureaus voor allerlei disciplines aanstelt, dan is het godsonmogelijk dat je het juiste geluid en gevoel over de bühne krijgt. Het fijne van PR-mensen is dat ze niet denken in dat ene videootje en dus in staat zouden moeten zijn om de regie te pakken. Het probleem is alleen dat ze de vraag niet ophalen. Waarom vragen PR-mensen niet gewoon om dezelfde briefing die het reclamebureau krijgt?
Diversiteit: een verhit debatje
Het meest verhitte debat ging over diversiteit. Probleem: Veel te weinig Afro-Americans in de top van de branche. Van de 13 miljard die per jaar besteed wordt aan PR-bureaus gaat slechts 1% naar Afro-Amerikaanse PR-bureaus. Het panel bestond uit Afro-Americans en een blanke dame van de PR Council. Er werd heel veel gezegd. Waar het op neerkwam. Er zijn best Afro-Americans die in het vak stappen. Maar na een aantal jaar haken ze af omdat ze niet de kansen krijgen van hun blanke collega's. De PR Council kreeg er stevig van langs. Ze zouden al 22 jaar veel te weinig gedaan hebben om daar een verandering in aan te brengen. Jody en ik hoorden het allemaal met zeer veel verbazing aan. Voor ons een non-issue. Kwaliteit is altijd leidend en kleur of afkomst maakt ons écht niets uit zeiden we tegen elkaar. Dat was ook precies het probleem, vond men in het panel. Het gaat er om dat je uit je eigen kring en bewust eens een ander netwerk opzoekt dan al die mensen die op je lijken. Pas dan ben je in staat om een verandering teweeg te brengen in het diversiteitsbeleid. Het werd het debat waar misschien wel het langst over werd nagesproken. Ik kan me niet voorstellen dat ik zo'n debat op het communicatiecongres zou zien, bijvoorbeeld.
Gary Vaynerchuk: We have to reinvent what advertising means
De organisatie van het congres verdient een dikke pluim voor de wijze van programmeren. Voor de eennalaatste sessie van de dag hadden zij niemand minder dan Gary Vaynerchuk geprogrammeerd. Die is altijd goed voor een fuck of 30 per talk. Zijn grootste fout uit zijn carrière was dat hij niet geïnvesteerd heeft in Uber. Echt een blunder, vond hij. Terwijl ze het twee keer aan hem gevraagd hadden. Als hij een half miljoen zou hebben geïnvesteerd dan was dat nu 196 miljoen waard geweest. Duur inschattingsfoutje. Terwijl het zo duidelijk is wáárom hij het wel had moeten doen. Uber verkoopt namelijk geen transport. Uber verkoopt tijd. En niets is zo schaars als tijd op dit moment. En daarom moeten we anders naar advertising kijken. Wat advertising nu doet is verkeerd. Advertising steelt tijd. Dat was al link toen de afstandsbediening uitgevonden werd. Maar nu kunnen we prerolls skippen, een second screen gebruiken of via onze decoder doorzappen. We moeten advertising dus opnieuw uitvinden. Het wordt tijd dat we eens waarde brengen. En waarde kan in verschillende vormen komen, bijvoorbeeld in entertainment. Social Media Metrics zijn dom, aldus Vaynerchuk. Denk je echt dat volgers iets zeggen? Twitter heeft zo'n firehose probleem dat iedereen haast niets meer consumeert, laat staan dat er iets doordringt. We scrollen daardoor liever een beetje door, dan dat we de moeite nemen om iemand te unfollowen. Zijn boodschap: zorg er gewoon voor dat je waarde levert. In dollars. Als je aantoont dat je er 5 dollar instopt en 20 uithaalt, dan is er geen CMO die zegt, stop daar maar mee. En zo bouw je een bureau van 500 man, stelde hij. ,,Niemand intern fuckt met mij", want ik ben de beste. Waarvan akte. Bescheiden kun je de man niet noemen. Gaf hij nu echt iets concreets mee waar je mee aan de slag kon? Mwah. Maar het was wel lekker energiek om naar te luisteren. Hij zorgde voor entertainment.
In een volgend blog kom ik ongetwijfeld nog terug op de presentatie over Progressive Insurance. Enorm knap wat zij (weliswaar met een gigabudget) doen om saaie producten tot leven te brengen.
Rust in Boston
Er was nog veel meer tofs op het congres, maar dan wordt dit een bizar lang blog. Wie weet wordt het nog vervolgd. Na onze New York trip was het heerlijk landen in Boston. Wat een toffe mooie (en schone) stad is dat! We waren daar te gast bij Shift Communications. Een bureau waar Coopr zeer sterke banden mee heeft. Zij zijn als het gaat om de toekomst van het vak Nederland ver vooruit als het gaat om Marketing Analytics integreren in PR. Fascinerend. We leren er graag en veel van en zullen er steeds meer van gaan toepassen in ons bureau. Maar wel op onze manier, die past bij onze klanten en mensen. Want waar we Shift ook in konden vinden is Cultuur. Er werden slechte grappen aan tafel gemaakt, en ja, er was bier. En het was leeg op vrijdagmiddag. Want mensen waren weekend vieren met hun gezin. Zoals het hoort.
