schrijf je nu in voor onze nieuwsbrief!
De 6 kenmerken van verbaal bumperkleven
Blog
Tips & Tricks
Jody Koehler
29-08-2016
Het meest kostbare bezit op deze aarde is tijd. Die zin heb je ongetwijfeld wel eens voorbij zien of horen komen. Ervan uitgaande dat dit zo is, dan is luisteren - waarbij je een stukje van 'jouw tijd' doneert - volgens mij één van de meest complimenteuze uitingen. Met jouw 'stukje tijd' kun je anderen versterken en steunen. Een machtig instrument dus. Wat ik echter nog fascinerender vind, is dat nu juist de stilte van het luisteren zo'n krachtig onderdeel is. Dat wat velen eigenlijk vrezen.
Pas op voor een botsing!
Velen van ons voelen zich namelijk uitermate ongemakkelijk bij het hele idee van stilte in een gesprek. Toen ik net begon als PR adviseur vond ik het afschuwelijk. Bijna automatisch ging ik stiltes opvullen met woorden. Mensen die mij een beetje kennen, snappen dat dit vrij soepeltjes verliep. Ik ging snel, veel en aan één stuk praten. En ja, daar ging het natuurlijk fout. Om geloofwaardiger én doordachter te kunnen spreken (lees ook: adviseren), moet je de boel in zo'n situatie juist vertragen. Een tip die ik hierover zo'n 15 jaar geleden als junior PR adviseur ontving was de volgende:
Beschouw jouw brein en de mond als twee auto's die heel kort achter elkaar rijden. Zeg met een milliseconde afstand er tussen. Het brein dicteert hierbij altijd de verbale route, zo werkt dat nu éénmaal. De truc is nu om de achterste auto iets langzamer te laten rijden, zodat er meer afstand ontstaat. Op die manier krijgt jouw brein meer tijd om richting te geven en kan jouw mond ook gemakkelijker volgen. Positief gevolg: de verbale manoeuvre wordt soepeler én ongevaarlijker.
Verbaal bumperkleven
Zit jouw mond nu echt nog veel te dicht op het brein? Dan noemt men dat verbaal bumperkleven. Het brein wordt dan eigenlijk verplicht de eerste richting te kiezen in plaats van de beste. Met alle gevolgen van dien. Realiseer je goed dat er in onze hersenen steeds weer een kruispunt ontstaat waar 4 of 5 dingen gezegd kunnen worden. En de beslissing wordt vervolgens in een fractie van een seconde gemaakt. Merk je tijdens een gesprek dat één van onderstaande kenmerken de revue passeert, rem dan direct af en neem wat afstand. Voor je eigen veiligheid.
1. Zinnen beginnen met woorden als 'Nou, weet je, ik denk dat..';2. Het stopwoord 'uuhh' duikt ineens vaker op;3. Hardop stel je jezelf de vraag: 'Waarom vertel ik je dit nu eigenlijk?';4. Om 2 tellen later te vragen: 'Goed, waar was ik nu gebleven?';5. Je weet eigenlijk niet zeker wat je over 5 tot 10 woorden gaat zeggen;6. Je ziet dat jouw gesprekspartner zich openlijk afvraagt wat nu eigenlijk jouw punt is.
Pas op voor een botsing!
Velen van ons voelen zich namelijk uitermate ongemakkelijk bij het hele idee van stilte in een gesprek. Toen ik net begon als PR adviseur vond ik het afschuwelijk. Bijna automatisch ging ik stiltes opvullen met woorden. Mensen die mij een beetje kennen, snappen dat dit vrij soepeltjes verliep. Ik ging snel, veel en aan één stuk praten. En ja, daar ging het natuurlijk fout. Om geloofwaardiger én doordachter te kunnen spreken (lees ook: adviseren), moet je de boel in zo'n situatie juist vertragen. Een tip die ik hierover zo'n 15 jaar geleden als junior PR adviseur ontving was de volgende:
Beschouw jouw brein en de mond als twee auto's die heel kort achter elkaar rijden. Zeg met een milliseconde afstand er tussen. Het brein dicteert hierbij altijd de verbale route, zo werkt dat nu éénmaal. De truc is nu om de achterste auto iets langzamer te laten rijden, zodat er meer afstand ontstaat. Op die manier krijgt jouw brein meer tijd om richting te geven en kan jouw mond ook gemakkelijker volgen. Positief gevolg: de verbale manoeuvre wordt soepeler én ongevaarlijker.
Verbaal bumperkleven
Zit jouw mond nu echt nog veel te dicht op het brein? Dan noemt men dat verbaal bumperkleven. Het brein wordt dan eigenlijk verplicht de eerste richting te kiezen in plaats van de beste. Met alle gevolgen van dien. Realiseer je goed dat er in onze hersenen steeds weer een kruispunt ontstaat waar 4 of 5 dingen gezegd kunnen worden. En de beslissing wordt vervolgens in een fractie van een seconde gemaakt. Merk je tijdens een gesprek dat één van onderstaande kenmerken de revue passeert, rem dan direct af en neem wat afstand. Voor je eigen veiligheid.
1. Zinnen beginnen met woorden als 'Nou, weet je, ik denk dat..';2. Het stopwoord 'uuhh' duikt ineens vaker op;3. Hardop stel je jezelf de vraag: 'Waarom vertel ik je dit nu eigenlijk?';4. Om 2 tellen later te vragen: 'Goed, waar was ik nu gebleven?';5. Je weet eigenlijk niet zeker wat je over 5 tot 10 woorden gaat zeggen;6. Je ziet dat jouw gesprekspartner zich openlijk afvraagt wat nu eigenlijk jouw punt is.
